در سوگ فرزند:

بعد پرپر شدنت، ای گل زیبا، چه کنم؟
من به داغ تو، جوان رفته ز دنیا، چه کنم؟

بهر هر درد، دوایی است، مگر داغ جوان
من به دردی که بر او نیست مداوا، چه کنم؟

یا:

بعد از پرپر شدنت ای گل زیبا چه کنم؟
من ز داغ تو جوان مرده به دنیا چه کنم؟

صبح تا شام بود ورد زبانم نام تو
چون ز یادم نرود آن قد رعنا چه کنم؟