در سوک و سنگ قبر عزیزان:

هر که آمد به جهان، اهل فنا خواهد بود
آنکه پاینده و باقیست، خدا خواهد بود

 جهان ساقی، فلک ساغر، اجل می
خلایق جرعه نوش مجلس وی

خلاصی نیست یاران، هیچ کس را
از این ساقی، از این ساغر، از این می

به جای یاران «اصلی» بوده است

این شعر از بابا اصلی دماوندی است.